Zwichnięcia wymagają nastawienia
W dużych urazach bezpośrednich w okolicy stawu złamanie może być powikłane uszkodzeniem naczyń i nerwów.
Zwichnięcia wymagają nastawienia, a niekiedy (np. staw kolanowy) operacyjnego zeszycia uszkodzonych więzadeł i torebki. Nastawienie zwichnięcia jest z reguły łatwe, jeśli dokonuje się w okresie tzw. stuporu tkankowego (1-2 godz. od zadziałania urazu). W miarę upływu czasu narastający obrzęk tkanek oraz obronny przykurcz mięśni utrudniają nastawienie zwichnięcia. Nastawienie zachowawcze zastarzałych zwichnięć (hixatio imeterata) uniemożliwia wytworzenie się zrostów tkanek miękkich, przykurczów mięśni oraz skostnień okołostawowych.
Złamania stawowe i śródstawowe (fractura articulariś) są to uszkodzenia, w których złamaniom ulegają końce stawowe, przy czym w jednych przypadkach szpara złamania przebiega tylko częściowo w obrębie torebki stawowej, w innych zaś znajduje się w całości w torebce. Towarzyszące tym złamaniom przemieszczenia odłamów, np. obniżenie jednego z kłykci kości piszczelowej, powodują zniekształcenie i niezborność stawu, z poważnym upośledzeniem funkcji kończyny i wymagają anatomicznej rekonstrukcji powierzchni stawowych.