Złamania przezkłykciowe
Złamania przezkłykciowe powstają z urazu pośredniego – nadmierne przy- wiedzenie lub odwiedzenie kończyny lub z urazu bezpośredniego i osiowego cechuje je różnie nasilona koślawość lub szpotawość, zależnie od mechanizmu przemieszczenia odłamów. Z reguły stan kolanowy rozdęty jest przez krwiak.
Jeżeli nie udaje się anatomiczne nastawienie i utrzymanie odłamów, konieczne jest zespolenie operacyjne (płytką i śrubami). Brak nastawienia odłamów poważnie upośledza funkcję stawu i kończyny.
Uszkodzenia stawu kolanowego. Staw kolanowy, mający sprostać dużym obcią-żeniom i naciskom w czasie ruchów działających na dużych ramionach dźwigni, narażony jest na duże i częste urazy pośrednie typu odwiedzenia, przywiedzenia i skrętu.
– 1) uszkodzenie aparatu torebkowo-więzadłowego i łąkotek
– 2) uszkodzenia aparatu wyprostnego (złamania, zwichnięcia rzepki, uszkodzenie ścięgna mięśnia czworogłowego)
– 3) śródstawowe złamania kłykci kości udowej i piszczelowej.
– 1. Uszkodzenia aparatu torebkowo-więzadłowego. Najcięższą postacią jest zwichnięcie kolana, wymagające prawidłowego podejścia do leczenia z racji poważnego upośledzenia funkcji stawu.
Najlżejszą postacią uszkodzenia jest skręcenie (distorsio geiuis). Objawia się ono bolesnością torebki i więzadeł obocznych, wysiękiem lub wylewem krwi do stawu. Nie stwierdza się jednak istnienia ruchów patologicznych w stawie.
Leczenie polega na nakłuciu stawu, czasowym unieruchomieniu lub ograniczeniu czynności kończyny (leżenie w łóżku), ćwiczeniach mięśnia czworogłowego, sko-jarzonych później z fizykoterapią.
