Przyczyny zmian zwyrodnieniowych
– 1) uszkodzenie chrząstki stawowej przez a) proces zapalny, b) uraz, c) przeciążenie stawu, d) niesymetryczny nadmierny nacisk
– 2) uszkodzenie chrząstki i tkanki kostnej podchrzęstnej na tle niefizjologicznych
warunków pracy stawu: a) ograniczenia ruchów, b) braku kontroli nerwowo-mięś- niowej nad ruchami stawów, c) nieprawidłowych ruchów w następstwie uszkodzenia więzadeł, d) zmian w sąsiednich stawach (zesztywnienie, przykurcz w nieprawidłowym ustawieniu), e) nieprawidłowych stosunków biomechanicznych stawu, jak niezborność, nadwichnięcia, nieprawidłowe ustawienie obwodowej części kończyny (skręcenie na zewnątrz lub wewnątrz), mimoosiowe, niefizjologiczne ruchy poszczególnych składowych stawu
– 3) odkształcenie końców stawowych na tle patologicznej podatności tkanki gąbczastej na nacisk, np. w następstwie a) odwapnienia, b) procesów zapalnych, odczynowych i infekcyjnych, c) zaburzeń hormonalnych, d) długotrwałego unie-ruchomienia, nieczynności, e) porażeń, a także f) zmian składu i metabolizmu tkanki kostnej, np. w wrodzonych chorobach układowych, awitaminozach, w chorobach przemiany materii i innych.
Pato mechanizm zmian zwyrodnieniowych. Z wiekiem chrząstka stawowa staje się mniej elastyczna, gorzej amortyzuje wstrząsy i nierówności, łatwiej ulega uszkodzeniu, ale w warunkach fizjologicznych przy prawidłowej budowie stawów do późnej starości może nie wykazywać zmian zniekształcających ani zwyrodnieniowych. Zmiany te rozwijają się w stawie poddanym działaniu wyżej wymienionych czynników.
Chrząstka szklista ma minimalne zdolności regeneracyjne. Widoczne ubytki wypełnia tkanka bliznowata, która pod wpływem poślizgu może przekształcić się