Skrzywienia kręgosłupa
Jeśli odruchowe skrzywienie kręgosłupa nie ustępuje po leczeniu zachowawczym (leżenie, fizykoterapia, blokady itp.), powstają wskazania do operacyjnego usunięcia powodu odruchowego skrzywienia kręgosłupa.
Skrzywienia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Zwiększenie lub zmniejszenie fizjologicznych krzywizn lędźwiowego odcinka kręgosłupa może mieć następujące przyczyny:
– 1) zmniejszenie lub zwiększenie przodopochylenia miednicy (przyczyny mięśniowe – niedowład, osłabienie mięśni brzucha, pośladkowych wielkich przykurcz, zbliznowacenie mięśni biodrowo-udowych, prostowników grzbietu w odcinku lędźwiowym zwiększają przodopochylenie odwrotne działanie wymienionych mięśni powoduje zmniejszone przodopochylenie, nawet pionowe ustawienie miednicy)
– 2) przykurcz, zesztywnienie stawu biodrowego i kolanowego w zgięciu zwiększa lordozę, przykurcz w wyproście natomiast zmniejsza ją:
– 3) niedowład mięśnia czworogłowego uda i przykurcz kolana w zgięciu wywołuje oprócz zwiększenia lordozy również nachylenie tułowia ku przodowi dla przeniesienia linii ciężkości ku przodowi od osi obrotu stawu kolanowego i biernego zablokowania w ten sposób kolana
– 4) zmiany w kręgach odcinka lędźwiowego i piersiowego polegające na obniżeniu wysokości trzonów, np. na tle gruźliczym, urazowym, wrodzonym, rozwojowym, wywołują kifozę w odcinku zmian, a następnie wyrównawcze wygięcie przeciwne – lordozę w odcinkach sąsiednich. Podobne zmiany na pograniczu odcinka lędźwiowo-krzyżowego prowadzą do zmniejszenia lub zniesienia lordozy, a nawet do kifozy zniekształcenia te w dużym stopniu zaburzają statykę kręgosłupa
– 5) zmiany w krążkach międzykręgowych – ich zwyrodnienie, stany po wypadnięciu dysku, uszkodzenia po urazie – powodują obniżenie krążka i zmniejszenie lordozy
– 6) obfita podściółka tłuszczowa brzucha, zwiększenie objętości brzucha, np. w następstwie otyłości, ciąży, guzów w jamie brzusznej itp., wywołują proporcjonalne zwiększenie lordozy i przechylenie tułowia ku tyłowi dla utrzymania środka ciężkości ciała w stałym miejscu nad czworobokiem podparcia.
Patologiczne postacie lordozy spotyka się w porażeniach mięśni brzucha, obustronnym zwichnięciu stawów biodrowych, dużych przykurczach stawów biodrowych w zgięciu itp. Natomiast patologiczna kifoza najczęściej występuje w nie leczonej gruźlicy kręgów lędźwiowych, porażeniu mięśni grzbietu i w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa.
W odcinku piersiowym najczęściej spotyka się nasiloną kifozę. Plecy płaskie (clorsum planum) występują rzadko, natomiast lordozę spotyka się bardzo rzadko, albo jako przedłużenie lordozy lędźwiowej, albo jako „plecy kogucie” (dorsum excavatum), albo też w wyniku wad rozwojowych łuków kręgów.