Uszkodzenie więzadła pobocznego
Uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego cechuje się obok wylewu krwi i bolesności także patologicznym odwiedzeniem goleni, stwierdzanym w zgięciu pod kątem 20°, oraz zwiększeniem rotacji zewnętrznej.
Uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego i krzyżowego przedniego powstaje z podobnego mechanizmu, lecz silniejszego urazu. Objawia się większym ruchem patologicznym odwodzenia w wyproście, odwodzenia w lekkim zgięciu, zwiększeniem ruchu rotacji zewnętrznej oraz ruchem szufladkowym do przodu. Może współistnieć oderwanie piszczelowego przyczepu więzadła krzyżowego przedniego z fragmentem wyniosłości międzykłykciowej.
Uszkodzenie więzadła pobocznego strzałkowego umożliwia zwiększony ruch przywiedzenia (w zgięciu do kąta 20°) oraz powiększenie ruchu rotacji wewnętrznej. W pełnym wyproście ruchów patologicznych powinno nie być (napięcie więzadeł krzyżowych).
Uszkodzenie więzadła krzyżowego tylnego powstaje w wyniku urazu bezpośredniego – upadek na zgięte kolano lub urazu pośredniego z przywiedzeniem goleni. Objawia się to obecnością ruchu szufladkowego tylnego, zaś zastarzałe – tylnym nadwichnięciem goleni.
Uszkodzenia pojedynczych więzadeł można leczyć unieruchomieniem w opatrunku gipsowym. Wskazaniem do leczenia operacyjnego jest uszkodzenie dwu i więcej więzadeł lub więzadła i łąkotki, a także oderwanie więzadła pobocznego z wklino- waniem do stawu.
Uszkodzenia łąkotek powstają najczęściej z urazu skrętnego, przy zgiętym kolanie, a także jednocześnie z uszkodzeniem więzadeł. Objawiają się blokowaniem stawu, „przeskakiwaniem” w stawie, bólami w miejscu uszkodzenia nasilającymi się w czasie odpowiednich ruchów, zanikami mięśnia czworogłowego. Leczenie – operacyjne.
