Złamanie typu Malgaigne’a
W większości przypadków złamania kości łonowych i kulszowych są jednak wielomiejscowe i mogą się łączyć z uszkodzeniami stawów krzyżowo-biodrowych lub złamaniami kości biodrowej i jej przemieszczeniem. Są one połączone z uszkodzeniem ciągłości pierścienia miednicy. Są to uszkodzenia z reguły bardzo poważne.
Do typowych należy złamanie typu Malgaigne’a, w którym szczeliny przełomów przebiegają w okolicy otworu zasłonionego, przez kość kulszową i łonową oraz na przeciwległej stronie pierścienia miednicy przez kość biodrową, równolegle lub skośnie do stawu krzyżowo-biodrowego. Współistnieć może rozerwanie spojenia łonowego i rozerwanie więzadeł stawu krzyżowo-biodrowego, co pociąga za sobą przemieszczenie odłamów.
Poważnym uszkodzeniem jest rozerwanie pierścienia miednicy w wyniku zwichnięcia spojenia łonowego oraz zwichnięcia stawu krzyżowo-biodrowego, albo też złamania części łonowej ze zwichnięciem stawu krzyżowo-biodrowego. Połączone są one z typowym przemieszczeniem miednicy ku górze i do tyłu. a b , C „ v:j rx
Do klinicznych objawów złamania miednicy należy ból samoistny w okolicy uszkodzenia, nasilający się w czasie próby ruchu, bolesność w czasie próby rozchylania i ściskania talerzy kości biodrowych lub okolicy krętarzy. Złamanie z przemieszczeniem odłamów objawia się skróceniem kończyny dolnej po stronie przemieszczenia i zniekształceniem obrysów miednicy. W przypadkach uszkodzenia pęcherza mocz jest krwisty. Przy uszkodzeniu cewki moczowej można nie uzyskać moczu, nawet mimo próby (delikatnej) cewnikowania.
Złamanie dna panewki (inaczej centralne zwichnięcie stawu biodrowego) powstaje w następstwie upadku na bok lub najczęściej wypadku komunikacyjnego – uderzenie bezpośrednie w okolicę krętarza większego lub uderzenie w kolano u osoby siedzącej z kończyną dolną odwiedzioną.
