Stany chorobowe i dysfunkcje
A oto uznawane obecnie stany chorobowe i dysfunkcje mogące wywoływać bóle krzyża.
– 1. Zmiany zwyrodnieniowe w obrębie kręgosłupa.
– 2. Guzy wewnątrzrdzeniowe.
– 3. Guzy o innym umiejscowieniu.
– 4. Anomalie żył nadtwardówkowych.
– 5. Kręgozmyk.
– 6. Reumatyczne zapalenie stawów kręgosłupa.
– 7. Uogólnione zatrucia (alkoholizm, zatrucie ołowiem).
– 8. Radikulopatia z napromieniowania.
– 9. Cukrzyca.
– 10. Kiła.
– 11. Sarkoidoza.
– 12. Choroba Bechterewa.
– 13. Poliomyelitis.
– 14. Półpasiec.
– 15. Błonica.
– 16. Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
– 17. Trąd.
– 18. Gruźlica.
– 19. Przepuklina oponowo-rdzeniowa.
– 20. Torbiele okołonerwowe.
– 21. Torbiele pod- lub nadtwardówkowe.
– 22. Naciągnięcie korzeni.
– 23. Przerost ogona końskiego (megacauda).
– 24. Poszerzenie kieszonki korzenia.
– 25. Nieprawidłowy przebieg korzenia.
Atak bólów krzyża
Jedno nie ulega wątpliwości, a mianowicie to, że dopóki krążek międzykręgowy jest prawidłowo uwodniony, a włókna pierścienia włóknistego dobrze odżywiane, dopóty w organizmie nie ma immunologicznie czynnych substancji zapalnych.
Atak bólów krzyża może być wywołany przez nagłe i nie wyjaśnione zwiększenie objętości płynów w jądrze miażdżystym. Zdaniem Naylora zwiększenie uwodnienia jądra miażdżystego stanowi czynnik wyzwalający w łańcuchu biomechanicznym prowadzącym do choroby krążka.
Istnieją też jednak niezbite dowody na to, że zwiększenie uwodnienia jądra miażdżystego nie wywołuje bólu krzyża np. astronauci amerykańscy powracający z przestrzeni kosmicznej nie mieli bólów krzyża mimo zwiększenia wysokości krążków międzykręgowych (Kazarian). Prawdopodobnie w powstawaniu bólów krzyża istotne jest naprzemienne zatrzymywanie i wydalanie płynów z jądra miażdżystego.
