Skoliozy idiopatyczne

0
77
Rate this post

Skoliozy idiopatyczne

Skoliozy idiopatyczne zasługują na uwagę ze względu na częstość ich występowania (84% w materiale Warszawskiej Kliniki Ortopedycznej). Dzieli się je biorąc pod uwagę wiek, w jakim pojawiają się, na skoliozy: 1) niemowlęce (sc. infantilis), ujawniające się do 3 roku życia, 2) dziecięce {sc. juvenilis) w wieku przedszkolnym i szkolnym, 3) młodocianych (sc. adolescentium) – w okresie przedpokwitaniowym i pokwitania.

Po okresie pokwitania mogą się pojawić tylko skoliozy neurogenne, np. w sy- ryngomielii i innych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.

W każdej z tych grup spotyka się różne postacie skolioz wspólny jest okres ich rozwoju i w związku z tym rokowanie w części tych skolioz może być podobne.

Podział uwzględniający etiopatogenezę skolioz idiopatycznych na podstawie odchyleń w zapisach emg i badań doświadczalnych:

– a) paretyczne – gdy są cechy przebytego uszkodzenia neuronu obwodowego, większe po stronie wypukłej (około 50% skolioz idiopatycznych),

– b) dystoniczne – cechy wzmożonego reagowania i drżenia mięśni są większe po stronie wklęsłej (około 39%)

– c) ataktyczne – z objawami zaburzenia czucia proprioceptywnego mięśni grzbietu (około 11%).

Zwolennicy teorii kostnego pochodzenia skolioz idiopatycznych doszukują się zaburzeń metabolizmu tkankowego jako przyczyny powstawania skrzywień. Dowody na to jednak są głównie pochodzenia doświadczalnego. Zaliczyć je trzeba do grupy chorób układowych. !ffl

Patogeneza skolioz może być podobna w różnych etiologicznie skoliozach. U rosnących pierwotne skrzywienie nasila się w wyniku działania sił nacisku, które jest tym większe, im niżej zlokalizowane jest skrzywienie i im jest ono większe

(ramię dźwigni powiększa się). Rozciągane mięśnie, jeżeli są wydolne, przeciwdziałają nasilaniu się skrzywienia, lecz w razie osłabienia mięśni (niedowład, przeciążenie, kwasica, ogólne i miejscowe osłabienie) skrzywienie narasta, i to tym szybciej, im większa jest dysproporcja między wymaganiami biomechanicznymi a siłą mięśni strony wypukłej, mających na zasadzie odruchu zatrzymywać pogarszanie się skrzywienia.