Po 2-3 tygodniach w miejscach odczuwalnych
Po 2-3 tygodniach w miejscach odczuwalnych dolegliwości można zauważyć narastający obrzęk, większy po wysiłkach, a na radiogramie wrzecionowate zgru- hienie kości. W miejscu przerwania ciągłości struktur kostnych początkowo bywa widoczna nieregularna cienka linia odwapnienia, później końce odłamów stają się sklerotyczne, a strefa przejaśnienia i sklerotyzacji stopniowo powiększa się. W miejscach z dużym odczynem okostnowym zwykle do przemieszczenia nie dochodzi, lecz w okolicach pozbawionych okostnej (szyjka kości udowej) lub z niedużym odczynem, a z nadmiernym działaniem sił łamiących, może nastąpić powolne lub nagłe przemieszczenie odłamów. W odróżnieniu od złamań urazowych końce odłamów wykazują nieregularne przewapnienia struktury kostnej. Jeśli siły łamiące nie przekraczają wytrzymałości zagrożonego odcinka, szczeliny załamania może nie być lub pojawia się małe tylko przewapnienie kości, może być widoczny jedynie wrzecionowaty odczyn okostnej. Z objawów klinicznych do najwyraźniejszych należy ból odczuwany w czasie ruchów, bolesność udzielona i bolesność miejscowa na dotyk. Okolica złamania jest obrzęknięta, ciepłota skóry podniesiona.
Leczenie polega na możliwie najwcześniejszym usunięciu przyczyny prowadzącej do złamania, zanim wystąpią wyraźne objawy radiologiczne. Gdy szczelina złamania nie jest widoczna, unieruchomienie kończyny może nie być konieczne. Po wystąpieniu wyraźnej szczeliny złamania i sklerotyzacji sąsiednich odcinków kości leczenie trwa o wiele dłużej, potrzebne też bywa długotrwałe unieruchomienie. Przemieszczenia są wskazaniem do operacyjnego nastawienia i zespolenia wewnętrznego.