Wiciowiec pasożytujący
Zwalczanie. Jak świdrowca gambijskiego. Leczenie trudniejsze niż w zarażeniu świdrowcem gambijskim ze względu na mniejszą wrażliwość świdrowca rodezyjskiego na leki przeciwświdrowcowe.
Tiypanosoma rangeli Tejera, 1920 Występowanie. Wiciowiec pasożytujący w postaci trypomastigota we krwi człowieka, w Wenezueli, Kolumbii, Gujanie Francuskiej, Gujanie często wykrywany równocześnie z T. cruzi, lecz o 5-6 razy wyższej prewalencji.
Budowa i rozwój. Postać trypomastigota wrzecionowata, długości 20-30 pm z błoną falującą wzdłuż całej komórki i wicią wolną, wychodzącą na biegunie przednim kinetoplast mały, blisko bieguna tylnego. Jądro owalne w stosunku do środka komórki, przesunięte ku przodowi.
Zarażenie następuje po ukłuciu Rhodnius prolixus, który wraz ze śliną wprowadza do ustroju człowieka metacykliczne postacie trypomastigota. Rezerwuarem pasożyta są zarażeni ludzie, z których krwi pluskwiak pobiera postacie trypomastigota przenoszące się z jelita do hemolimfy, gdzie przechodzą w postacie epimastigota, a następnie w inwazyjne metacykliczne trypomastigota, gromadzące się w gruczołach ślinowych. Nie jest pewne, czy opisywane jako T. rangeli u niektórych zwierząt (pies, kojot, gryzonie) pasożyty należą do tego gatunku.
Chorobotwórczość. Nie została dotychczas poznana. T. rangeli może występować w ustroju człowieka jednocześnie z T. cruzi, który jest czynnikiem etiologicznym choroby Chagasa (p. niżej).
Wykrywanie. W preparatach bezpośrednich z krwi między krwinkami można znaleźć pierwotniaki poruszające się ruchem świdrującym. W rozmazach krwi utrwalonych alkoholem metylowym lub w grubej kropli, barwionych metodą Giemsy, widoczne są wrzecionowate postacie trypomastigota, zabarwione jasnoniebiesko, z jądrem fioletowym bliżej bieguna przedniego, z błoną falującą długości komórki. Możliwe wykorzystanie metod serologicznych stosowanych w wykrywaniu T. brucei gambiense.