Utrata łaknienia
Brak łaknienia u dzieci jest często przyczyną niepokoju rodziców, zwłaszcza w stosunku do dzieci w okresie poniemowlęcym. Utratę łaknienia w tym okresie wiązać można z mnogością wrażeń, jakich dziecko z uwagi na zmianę trybu życia doznaje. Niezależnie od tego brak łaknienia może być objawem chorobowym. Stan taki występuje najczęściej w okresie zwiastunów i klinicznym okresie choroby. Przyczyną niechęci do jedzenia mogą być też powody miejscowe, np. zapalenie jamy ustnej, wyrzynanie się zęba, zapalenie gardła. W wielu przypadkach utrata łaknienia spowodowana jest przekarmieniem dziecka, żywieniem mało urozmaiconym pokarmem lub nieregularnym jego podawaniem.
Biegunka Biegunką określamy stan oddawania wolnego stolca od kilku do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu razy na dobę. Zamiast biegunki używa się często terminu – rozwolnienie. Stolec w biegunce może być różnej konsystencji, do wodnistej włącznie. Barwa jest również zróżnicowana – żółta, zielonkawa, żywoczerwona (krew), biaława. W stolcu stwierdza się domieszki śluzu. Woń – kwaśna, cuchnąca lub stolec bez zapachu. Biegunce zwykle towarzyszy od-wodnienie, może występować również gorączka.
Przyczyn biegunki jest wiele. Najczęściej bywa to zakażenie, spożycie trudno strawnego pokarmu lub pokarmów w nadmiernej ilości. U niemowląt biegunka może powstać przy niedokarmieniu ilościowym lub jakościowym bądź przy zbyt tłustej diecie. Biegunka występuje w wielu chorobach zakaźnych jako wyraz zatrucia (to- ksemii).