Porażenie nerwów
Częstymi powikłaniami w błonicy są porażenia nerwów. Występują one najczęściej w okresie zdrowienia. Do najczęstszych należą: porażenie podniebienia miękkiego (zachłystywanie się, zwracanie pokarmu przez nos), porażenia nerwu krtaniowego (bez-głos, chrypka), porażenie mięśni prostych oka (zezy), porażenie
kończyn. Śmiertelność w błonicy jest wysoka. Wynosi ona około 4%, czyli co 25 dziecko, które choruje, umiera. Należy pamiętać, że rokowanie w błonicy zależy w dużym stopniu od czasu podania surowicy przeciwbłonicżej. Im wcześniej podamy surowicę, tym lepsze w zasadzie rokowanie. Stąd konieczność w przypadku podejrzenia, jak najszybszego wezwania lekarza i za-stosowanie surowicy jako leku z wyboru. Równocześnie podaje się antybiotyki (penicylina, erytromycyna) i leki objawowe.
Najważniejsze jednak znaczenie przywiązuje się do zapobiegania. Chory powinien być jak najszybciej izolowany. Błonica jest leczona wyłącznie w szpitalu. W Polsce jest przymus hospitalizacji. W pomieszczeniach, gdzie przebywał chory, dokonujemy dezynfekcji zą pomocą środków chemicznych. Robią to najczęściej ekipy DDD, niemniej należy wiedzieć, że podłogę, ściany i meble należy zmyć 3% roztworem chloraminy. Bieliznę gotuje się w 1% roztworze chloraminy, naczynia stołowe – w zależności od materiału, z którego są zrobione – albo gotuje się w 1% roztworze chloraminy przez 30 minut, albo moczy się przez 2 godziny.
