Szczepienia dobrowolne
W Polsce do roku 1979 włącznie były one obowiązkowe, obecnie są dobrowolne. Szczepienia dokonywane są zazwyczaj albo metodą skaryfikowania, albo metodą licznych ucisków.
Pierwsza metoda polega na tym, że po obmyciu skóry na ramieniu czystą watą i mydłem, a następnie przetarciu 70% alkoholem, za pomocą wyjałowionego ostudzonego skaryfikatora, którego ostrze zanurzone zostało w krowiance, wykonuje się powierzchowne nacięcie długości około 3 mm. Nacina się dość głęboko, by dotrzeć do warstwy brodawkowej skóry, ale do takiej głębokości, by ranka nie krwawiła. Po skaryfikacji należy poczekać kilka minut, by szczepionka mogła się wessać i dopiero wówczas możemy skaryfi- kowane miejsce okryć bielizną.
Metoda druga polega na nałożeniu na czystą skórę kropli kro- wianki i dokonaniu przez nią około 30 ucisków za pomocą wyja-łowionej igły. U dzieci, u których spodziewamy się wzmożonego odczynu, liczbę ucisków zmniejszamy do około 10. Po kilku minutach, gdy krowianka wyschnie, miejsce szczepienia możemy przykryć bielizną.
